Nu'man Dhalang Kåndhåbuwånå > kawruh jawa
Para kadang, aku duwé badhèkan awujud carita, sing sapa bisa
mbadhèk, atêgês wis maca carita iki nganti tutug.
Ana batur loro padha suwita priyayi. Sing siji jênênge
Manut, sijine Nurut. Si Nurut anggone suwita wis wiwit cilik, dene Si Manut
nalikane kira-kira umur limang taun. Bocah loro mau padha srêgêpe, padha
ngati-atine. Mulane iya padhe dene sitrêsnani bêndarane. Asihing bêndarane saya
bangêt barêng pirsa, yèn bocah loro mau rukun-rukun, kêna diarani ora tau padu.
Yèn nyambutgawe ora irèn. Sapa sing rampung dhisik ngrewangi kancane.
Cêkaking carita bocah loro mau nganti pirang-pirang taun
anggone ndhèrèk bêndarane ora ana sawiji apa. Ing sawiji dina bêndarane olèh
batur manèh. Ênom-tuwane padha karo Nurut utawa Manut, dene jênênge Bêja.
Sarèhne Bêja iku anake wong ora duwe, sandhangane iya èlèk, wis amoh kabèh.
Nanging dhasare pancèn bocah sênêng nyambutgawe, apadene ngrêtèn. Durung suwe
olèhe ngèngèr wis bisa mapan. Ora susah didhawuhi bêndarane wis ngrêti apa kang
dadi kuwajibane. Mulane iya wis bênêre, yèn ora suwe bêndarane banjur asih
marang Bêja, padha asihe karo marang abdine loro mau. Bêja siparingi sandhangan
anyar. Wah, brêgase. Lagi sapisan iku Bêja nganggo klambi kaya ngono.
Kocapa Si Manut, barêng wêruh yèn Bêja diasihi marang
bêndarane lan diparingi panganggo anyar, banjur muring-muring: "Ndara ki
kok anèh. Batur lagi dhèk êmbèn sore bae diasihi, diparingi pênganggo anyar.
Aku sing wis pirang-pirang taun ora dikapak-kapakake."
Banjur matur marang bêndarane: "Ndara, panjênêngan
punika kadospundi, têka botên adil makatên. Kula ingkang sampun pintên-pintên
taun suwita botên dipun paringi pangangge ingkang sae. Kosok wangsulipun Bêja,
sawêg pintên dintên wontên ngriki, sampun dipun paringi pangangge enggal.
Sampun kula aluwung kesah kemawon saking ngriki."
Kanthi sarèh bêndarane mangsuli: "Manut! Upama sing
nêsu mau Nurut mèmpêr. Marga Nurut olèhe ana ing kene wiwit cilik, dadi wis
suwe bangêt. La wong Si Nurut mênêng bae, kok kowe dadi nêsu. Bênêre kowe rak
malah bungah dene duwe kanca lagi sadhela panyuwitane wis ditrêsnani bêndarane.
Mèlua bungah yèn kancamu nêmu bungah, mèlua susah yèn kancamu nêmu susah.
Manut! ngrêtia ya. Watak mèrèn iku bakal gawe susah. Yèn kowe tansah mèri
marang kabêgjaning liyan, iku kowe mêsthi tansah gawe susahing atimu dhewe.
Mula ilangana mèrènmu, kowe mêsthi bakal nêmu kabungahan."
Para kadang, mung samono caritaku, saiki badhèkên sapa sing
apik kalakuané?
Nembé waé · Umum
Tidak ada komentar:
Posting Komentar